Það sem er svona hin hliðin á þessari baráttu er það sem að gerist í höfðinu á fólkinu sjálfu, hvernig fólk nær sinni sjálfsvirðingu og sinni sjálfsmynd og fólk geti talað um þessa hluti á eðlilegan hátt og Gay pride með göngunni og öllu þessu húllumhæi, gerði alveg ótrúlega mikið á því sviði því að þarna gafst fólki allt í einu tækifæri til að sýna hug sinn án þess að segja eitthvað, án þess að vera að kveða upp úr með einhverjar skoðanir eða þess háttar, bara einfaldlega komið og verið með.

Veturliði Guðnason, 2017

Við tókum höndum saman og úr þessu varð mikill sigurdagur sem skiptir sköpum fyrir sögu okkar. Því þar virkjuðum við á einn eða annan hátt það samkynhneigða fólk sem annars sést aldrei. Það fékk sitt hlutverk, sína merkingu í menningu okkar. Það kom á göturnar, það bar sína borða, [...] sumir smíðuðu vagna, aðrir máluðu, enn aðrir saumuðu búninga. Og ég held að Hinsegindagar í Reykjavík, hvað sem líður öðru starfi, hafi haft hvað mesta þýðingu fyrir sjálfsvirðingu þeirrar kynslóðar sem getur eiginlega talist börnin mín.

Þorvaldur Kristinsson, 2016

En síðan [...] bjuggum við til göngu. Hún hét nú ekki Gay Pride held ég þá. [...] Og það voru, hvort við náðum því þá að vera sjötíu. Eða 35. Þetta var mjög frumstætt sko. En við löbbuðum frá Lindargötunni, upp Frakkastíginn og þaðan niður Laugaveginn og fórum að Stjórnarráðshúsinu ef ég man rétt og hvort að einhver hélt einhverja tölu eða þú veist, við stóðum þarna eitthvað með skiltin okkar og svona. Ansi langt frá sko þessari 100.000 manna glimmergöngu hans Páls Óskars.

Lana Kolbrún Eddudóttir, 2017

Þegar rigningin mikla kom, þá kom fólk samt. Það var alveg ljóst að fólk kom [...] af einhverri dýpri þörf heldur en til þess að bara góna á dragdrottningar og fá sér ís. Þarna var niðurringt fjölskyldufólk, gagnkynhneigt, sem marseraði þarna af miklum móð. Og ég held sjaldan orðið eins bara hrærð yfir þessum stuðningi og stolt af minni þjóð. 

Rannveig Traustadóttir, 2005